بسم الله الرحمن الرحیم و صل الله علی محمد و آله الطاهرین
کم کم این وبلاگ میره که به یکسالگی خودش نزدیک بشه . کم کم نوروز میرسه و زمان براورد کردن سالی ست که گذشت.
... خوب که نگاه میکنم .. میبینم اینجا آنقدرها هم مجازی نبوده . و یا بهتر بگم حقیقی ترین دنیای مجازی من هست . دوستانی دارم اینجا که از خورشید روشن ترند و از چشمه زلال تر . دوستانی دارم اینجا _ بقول سهراب _ بهتر از آب روان_ بهتر از گل و خوشبوتر از هر شکوفه ای. با شادی آدم شاد میشند و با غمهای آدم ، محزون . هر کدوم مثل یک چشمه ی از نور هستند .
و نظرها و کامنتهایی از محبت دارم در اینجا ، که همچون گلهای بهاری ، تک تک شکوفه می کنند . شکوفه هایی از نور ، شکوفه هایی از لطف ، که اگر یک روز نباشند ، این وبلاگ خواهد مرد .
کامنتهایی با عطری خدایی ، کامنتهایی با عطر زیبایی ، کامنتهایی با عطر محبت ، کامنتهایی با طعم انتقاد ، پرسش ، کامنتهایی که آمده اند ، ردی از خودشان گذاشته اند و خاطره ای ورفته اند و دیگر آنها رو کمتر دیده ام... و کامنتهایی که هربار هربار انتظارشون رو میکشم، کامنتهایی از مرام از محبت که اگر یکبار ، فقط یکبار ، نباشند ، این وبلاگ خواهد مرد ...........
بگذارید آغاز سخنم رو اصلاح کنم . گاهی می اندیشم که این دنیا حقیقی ترین دنیای حقیقی من هست ...
پی نوشت .. نه نه .. سرنوشت .... بخدا ، به مرامتون قسم.. بیادتون به عشقتون میام اینجا .. روزی که نباشید....نخواهم بود ..نه من و نه این وبلاگ....
خدایا این دوستان من از بهترینهای دنیا هستند . آنهارو از عنایت خودت سرشار فرما.......امضا .. بنده ی کوچک و گنهکارت ، محمد ...
