بسم الله الرحمن الرحیم و صل الله علی محمد و آله الطاهرین

__*__*__*__*__*__*__*__*__

آغاز می کنم  اینک بنام او و دنبال می کنم بیاد او وبه پایان می برم ( انشاءالله ) به حمد و ثنای او ،متمسکاً به حبیب خداوند وخاتم انبیا محمد مصطفی (ص) و خاندان پاکش و به قرآن شریف ،این دو ریسمان آویخته و درهم آمیخته ،ملتجاً به خاتم اولیاء، بقیه الله فی ارضه و سمائه  حضرت حجه ابن الحسن العسکری و همراه می شوم با سالار سخن شیخ اجل که :

منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربتست و به شکراندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو میرود ممد حیاتست وچون که برآید مفرح ذات ، پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر یک شکری واجب  ، از دست و زبان که برآید / کز عهده ی شکرش ( خداییش هم که ) بدرآید_پس_ بنده همان به که . . . . . .

به وبلاگ خویش پردازم و سخن از زیاده گویی بپردازم که از قدیم گفته اند :

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف / مگر . . . . . .

_______ والحمد لله رب العالمین