مردم را روزگارى رسد که در آن از قرآن جز نشاندن نماند و از اسلام جز نام آن . در آن روزگار بناى مسجدهاى آنان از بنیان آبادان است و از رستگارى ویران . ساکنان و سازندگان آن مسجدها بدترین مردم زمینند ، فتنه از آنان خیزد و خطا به آنان درآویزد . آن که از فتنه به کنار ماند بدان بازش گردانند ، و آن که از آن پس افتد به سویش برانند . خداى تعالى فرماید : به خود سوگند ، بر آنان فتنه‏اى بگمارم که بردبار در آن سرگردان ماند و چنین کرده است ، و ما از خدا مى‏خواهیم از لغزش غفلت درگذرد . [نهج البلاغه]
 
یکشنبه 94 فروردین 2 , ساعت 9:39 صبح

بسم الله الرحمن الرحیم و صل الله علی محمد و آله الطاهرین


اگر بهار نام توست

باران نام من

اگر نوروز نام توست

تحویل نام من

اگر سکه بنام توست

سیب نام من

اما
    "امروز"
              بنام هردو ماست

                  
                     سال نو مبارک



لیست کل یادداشت های این وبلاگ