پيام
+
ز دو ديده خون فشانم، ز غمت شب جـدايي ... چــه کنم که هست اينها گل باغ آشنــــايــي ... همه‌شب نهاده‌ام سر، چو سگان بر آستانت ... کــــه رقـيـب در نيـايـد به بهانــه ي گدايـــــــــي ... مـــژه‌ها و چـــشم يارم به نظر چـــنـان نمايد ... که ميـان سنبلستـان چرد آهـــوي ختــايـــي ... در گلستان چشمم زچه رو هميشه باز است ... به اميـــد آنکه شايد تو به چــشم من درآيــي ...
* هاتف *
90/5/7
*مهاجر*
ســر برگ گل ندارم، به چه رو روم به گــلشن ...
که شنيــــده‌ام ز گلها همه بوي بــــــي‌وفايي ...
به‌کدام مذهب‌ست اين به‌کدام ملت‌است اين ...
که کشند عاشقي را، که تو عاشقم چــرايي ...
به طـــــواف کعبه رفتم به حــــــرم رهم ندادند ...
که برون در چـــــه کردي که درون خـــــانه آيي ...
*مهاجر*
به قــــــمارخــــــانه رفــتـم، همـه پاکـباز ديدم ... چو به صــــــومــــعه رسيـدم همه زاهد ريايي ... در ديـــر مــي‌زدم من، که يـکـــي ز در در آمد ... که: درآ، درآ، «عراقي» که تو خاص از آن مـايي ...
پلاكهاي رقصان
زيبا و عالي
سكوت خيس
به طـــــواف کعبه رفتم به حــــــرم رهم ندادند ... که برون در چـــــه کردي که درون خـــــانه آيي ...
*مهاجر*
ممنون از دوستان . جناب آقاي محمد جواد شعر از «عراقي» ست